Bij ons thuis waren we altijd allemaal gek op dieren.  Mijn buurmeisjes hebben mij op jonge leeftijd besmet met het paardenvirus, dit bleek ook een liefde van mijn vader te zijn. Bij ons op het pleintje achter was ik altijd een hond aan het aaien die in de tuin liep bij buren en later mocht ik haar ook uitlaten. En ook alle katten die ik tegenkwam kregen van mij steevast aandacht. Een carrière als dierenarts was best logisch geweest, maar ik besloot toch dat ik operaties en dieren moeten laten inslapen waarschijnlijk niet zo leuk zou gaan vinden.

En paardrij-instructrice werd het ook niet (mijn eigen kwaliteiten waren niet echt om over naar huis te schrijven).

Uiteindelijk ben ik een hele andere kant opgegaan en heb HEAO-CE gedaan. Hierna ben ik in commerciële functies terecht gekomen, heb projectcoördinatie gedaan, marketing en vooral heel veel fondsenwerving. Uiteraard had ik zodra ik op mezelf woonde wel dieren, namelijk katten, in huis.

Na onze verhuizing naar Cromvoirt werd de dierenboel steeds verder uitgebreid. Er kwam ook een pony, onze Abbey. Ik was en ben altijd heel erg geïnteresseerd als er een therapeut, hoefsmid, dierenarts langskomt en zo is de natuurgeneeskunde op mijn pad gekomen.  Daar wilde ik meer van weten!

Ik kwam erachter dat één van de therapeuten die bij een pony langskwam een mevrouw van de Silverlinde was en ben op zoek gegaan naar meer informatie. Op bezoek bij de Silverlinde wist ik dat ik dit zelf wilde gaan doen. Alles leek op zijn plek te vallen. Sowieso het helpen van dieren (waarom ik vroeger dierenarts wilde worden), maar ook de therapieën die worden ingezet (mijn moeder kwam vroeger altijd met homeopatische middeltjes aanzetten als we wat hadden. Ook hier in huis weet iedereen wat Calendula is ;-)). Uiteindelijk ben ik de opleiding Veterinaire Natuurgeneeskunde gaan volgen en mag ik me nu Natuurgeneeskundig Diertherapeut noemen.

Leuk als ik jouw dier mag helpen in balans te komen/blijven!